Το 1964, ανασκαφές στην πόλη της Άρτας έφεραν στο φως έναν μεγάλο αρχαίο ναό. Οι άνθρωποι, από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, τον χρησιμοποιούσαν ως λατομείο, έτσι δεν είχαν απομείνει πολλά παραπάνω από τα θεμέλιά του. Για καλή τύχη των ερευνητών, ένα στοιχείο πολύτιμο, μία λίθινη επιγραφή, είχε σωθεί, σπασμένη σε δύο κομμάτια, στον περίβολο του ναού. Το κείμενο της επιγραφής, η οποία χρονολογείται στον 2ο αιώνα π.Χ., είναι μια συνθήκη που αφορά τα όρια μεταξύ της Αμβρακίας και της Χαράδρου (αρχαία πόλη κοντά στη σημερινή Φιλιππιάδα). Το κείμενο τελείωνε με όρκο στους θεούς για την πιστή τήρηση των όρων της συνθήκης, όπου δίνεται ιδαίτερη έμφαση στην επίκληση του Σωτήρος. Το εύρημα φανέρωσε στους ερευνητές ότι επρόκειτο για τον γνωστό από τις αρχαίες πηγές ναό του Απόλλωνα Πύθιου Σωτήρα, τον σημαντικότερο της Αμβρακίας.

Ο ναός του Απόλλωνα αποτελείται από πρόναο και επιμήκη σηκό (κυρίως ναό). Ο σηκός έχει διαστάσεις 20,75Χ44 μ. Στο βάθος του υπάρχει βάθρο, επάνω στο οποίο θα ήταν στημένο το άγαλμα ή το σύμβολο του λατρευόμενου θεού.

Σημαντικές πληροφορίες για τον άλλοτε μνημειώδη, πολύ κατεστραμμένο σήμερα ναό έδωσαν κι άλλα ευρήματα. Ένα κιονόκρανο δωρικού ρυθμού, το μοναδικό που βρέθηκε, χρονολογεί την κατασκευή του γύρω στο 500 π.Χ. Κι ακόμη μέσα στο ιερό τέμενος, τη δημόσια γη δηλαδή που περιέβαλλε το οικοδόμημα και οριζόταν από μνημειώδη περίβολο, ανακαλύφθηκαν δύο αποθέτες (χώροι απόθεσης απορριμμάτων). Στο εσωτερικό τους βρέθηκε πλήθος ειδωλίων και πλακιδίων, προσφορές των πιστών στους θεούς, τα οποία αποδεικνύουν τη συνέχιση της λατρείας από τον 7ο μεχρι τον 1ο αι. π.Χ., κι ακόμα ίχνη καύσης και οστά ζώων, σημάδι πως εδώ διεξάγονταν τελετουργικές πράξεις και θυσίες.