Τις δύο όχθες του ποταμού Άραχθου ενώνει ένα γεφύρι, σύμβολο της πόλης της Άρτας. Σύμφωνα με τον θρύλο, που αποτυπώνεται σ’ ένα πασίγνωστο δημοτικό τραγούδι, «…ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν…», ώσπου ένα πουλί με ανθρώπινη λαλιά μηνύει στον πρωτομάστορα ότι για να στεριώσει το γεφύρι, πρέπει να θυσιάσει τη γυναίκα του. Ο πρωτομάστορας υπακούει και η νέα, προτού χτιστεί ζωντανή, εξαπολύει κατάρες που την τελευταία στιγμή μετατρέπονται σε ευχές, γιατί «έχει μονάκριβο αδελφό, μην λάχει και περάσει».

Ακούγοντας το δημοτικό τραγούδι, φαντάζεται ίσως κανείς ότι το θρυλικό Γεφύρι της Άρτας οικοδομήθηκε στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Η μελέτη των θεμελίων του ωστόσο έδειξε ότι στην ίδια θέση υπήρχε γεφύρι από την αρχαιότητα, από τα κλασικά ή τα ελληνιστικά χρόνια. Η σημερινή του όψη έχει προκύψει από διαδοχικές συμπληρώσεις και αναμορφώσεις της πρώτης εκείνης, αρχαίας κατασκευής. Από τις πηγές, γνωρίζουμε πως το Γεφύρι της Άρτας πήρε την τελική του μορφή το 1612. Μια τελευταία προσθήκη χρονολογείται στην εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.